14 Nis 2009

Bende insanım..


Yüreğimle dilim arasında, derin bir sessizlik var şimdi

türkülerin hüznünde, gece dönüyor yine şafağa

hangi umut yoldaş olacak doğan güneşe

heba olan sevdalar nerede can bulacak şimdi

Boşuna mı açmıştı bahar çiçekleri yürekte

gölgede mi kalacak yine sevdalı gönüller

hangi gözler bakacak umut dolu düşlere

suskun duvarlara,karanlığa hasretliğimiz nedendir.

Yazık gönülden dökülen bunca sevda sözüne

aşka susamış sır dolu gecelere çok yazık

gözünden süzüleni yaş sanma sakın

bedenleri ıslatan yağmur değildi'ki

damla damla aşktı, o masmavi gökyüzünden akan

dokundukça tenine alev alev yakan.

Sana küçük gelen benim sevdam değil miydi

şimdi isyanın kime ne faydası var'ki

can yakıyor dilden düşenler

bende insanım işte,benimde acır bir yanım

bazen savrulur kalırım bir köşede

bazen kan olur akarım kendi içime

bende insanım işte..


Tufan genç

1 yorum:

  1. İnsanız, sırça bir köşkten yaratılmışız ansızın kırılıveririz ama zaman zaman bir kale kadar dayanıklıyız. İnsanız işte, bazen eseriz deli rüzgalar misali dağılırız diyardan diyara, bazen ok misali saplanırız bir çift bakışa, bazen lal olur dillerimiz suskunluk libasını biçeriz, bazen şeyda bülbül olur susmak bilmeyiz velhasıl herşeye rağmen acısıyla tatlısıyla yaşarız.

    Çok güzel bir şiirdi Tufan Bey yüreğinize sağlık.
    Teşekkürler...
    Sevgi ve muhabbetle...

    YanıtlaSil