19 Mar 2010

Kaçmak ? (ilgimi çeken yazılar)


Kaçmak koşarak uzaklaşmak mıdır? Gitmek midir uzaklara? İnsan dururken de kaçamaz mı?

Ben de kaçtım birçok şeyden. Kaçıyoruz sürekli. Arkamıza bile bakmadan. Nelerden kaçıyoruz? Ortamlardan, yerlerden, şehirlerden… Bu kadar mı? İnsanlardan, sevgiliden, aileden, arkadaştan… Bu mu? Düşüncelerden, duygulardan… Sevgiden, heyecandan, riskten. Başka? Seçmekten, seçilmekten, tercihlerden, kararlardan… Bitti mi? Başarıdan, başarısızlıktan… Paradan, parasızlıktan, sağlıktan, hastalıktan…

Aslında hep zor ve kötü şeylerden kaçarız sanıyoruz. Oysa güzel şeylerden daha çok kaçıyoruz. İnsan en çok kendini sabote ediyor aslında. Korkuları ile baş edemediği anlar aslında en çok mutluluğa yakın olduğu zamanları değil mi? Bir düşünün kaçmalarınızı.

Söylemekten son anda vazgeçmek de kaçmak. Bazen susmak da kaçmak. Sessizce durmak. Konuşmak istememek.

Bazen de haykırmak var gücünle. Haykırıp, bağırıp karşındakini susturmak da kaçmak. Gözlerini kaçırmak da kaçmak. Gözlerinin içine dik dik bakmak da. Savunmak da, saldırmak da kaçmak.

Bazen sürekli sınavlara girmek de kaçmak. Sınavdan kaçınmak da… Kendini sürekli meşgul kılmak da kaçmak bazen. Evden hiç çıkmayıp, öyle kanepede oturmak da.

Bazen “Evet” demek, bazen “Hayır” demek kaçmak. Bazen ağlamak da kaçmak; gözyaşlarına boğularak. Bazen de kahkahalarla gülmek de kaçmak; kahkahalarla etrafı çınlatarak.

Kaçmak çeşit çeşit. Ancak bir tek ortak yön var kaçmalarımızda. Hepsinin bir şeyden kaçınma, kendini koruma içgüdüsü barındırması.

Korunma içgüdüsü ile kaçarken başka bir tehlikeye kendimizi atmıyor muyuz? Kendini kaybetme durumuna. Hiçbir şey yaşayamama durumuna. İnsan kendini koruyayım derken daha çok zarar verebilir mi? Yara almıyoruz belki ama evcilik oyununa devam etmekten öteye de geçemiyoruz sanki.

Tercih bize ait. Arkana bakmadan kaç, topukla diyorsa içimizdeki ses; tabii ki durmamalı orada. Ama yüzleşmelerden de çok şey öğrenir insan. Arada bir kendine bu hakkı da tanımalı. Sadece kendisinden kaçmamalı, kaçınmamalı.



Figen Bıyık

18 yorum:

  1. Merhaba düşüncelere sevketti...Kaçarken yakalanıyoruz gibi...Kişi kendisinden kaçamıyor işte her ne yapar ise yapsın kendisinden kaçamıyor..Her neden kaçar isek kaçalım kendimiz bizi biryerde yakalar....

    teşekkürler saygılar..

    YanıtlaSil
  2. Aynen katılıyorum sevgili Akheneton
    Kişi kendisinden kaçamıyor ve gerçeği ile yüzleşmek zorunda kalıyor.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  3. Her şeyden kaçılır uzaklaşılırda ; Kendinden kaçabilen varmıdır ki ?
    Yada bunu başarabilme cesareti gösteren..
    Kaçdım her şeyden " demek bile aslında yalan a yakalanmak değilmidir !

    YanıtlaSil
  4. Çok ilginç bir yazı gerçekten de... Kendi kaçmalarım geldi aklıma okurken:) Zoru görünce kaçıyoruz, herşeyle yüzleşmeye cesaretimiz yok belki de... Sonradan üzülmemek, acı çekmemek için kaçıyoruz mesela. Kendimizi koruma altına alma içgüdüsü bu. Belki kaçayım derken, birtakım güzelliklerden de mahrum bırakıyoruz kendimizi, kimbilir? Korkaklığımızın bedeli de bu oluyor yani. Bazen kalıp yüzleşmek de lazımdır, evet ama söylemesi kolay, yapması zor:(
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  5. İşte asıl mesele bu sevgili Beyhan,"söylemesi kolay,yapması zor"
    Ama yüzleşmeliyiz değilmi kendimizle,en azından kendimiz için.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  6. Teşekkür ediyorum sevgili sevil güzel tespitlerin için

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  7. Kaçmak aslında kaçamamanın tam karşısındaki durakta bekler. Biri inerken diğeri biner ve sizi asla tek başınıza bırakmazlar.

    Kısaca kaçtığı insanın aslında kaçamadığıdır ve hep kaçmak istediklerimiz asla terkedemediklerimizdir. Bir tür labirent gibi dolanıp duruyoruz.

    Şu hayatta öğrendiğim bir şey varsa mutlu olmanın tek yolu insanın kendine kapı aralamasıdır, kaçmadan, korkmadan ve yorulmadan...

    Çok çok güzeldi yazı... Tufan Bey, teşekkürler...

    YanıtlaSil
  8. Bende bir anormallik olduğunu biliyorum ben.. pek çok konuda.. değer yargılarım değiştiği için olabilir belki bilemem.. Mesela ben kendimden hiç kaçmam.. Kaçamam değil! Kaçmam!! Mazoşist değilim sadist hiç değilim.. Ama ruhumu kanatmak hoşuma gider çoğu kez.Belki etki-tepki sınavım böyledir bilemem.. Her neyse zaten alıntı olan yazılar için o yazıları sunan kişiye yorum yapmak da bana pek doğru gelmiyor.. Yani sadece bu paylaşım için teşekkür edilebilir diye düşünüyorum..
    Ben sayfana daha farklı bir teşekkür bırakmak için gelmiştim.. Yazıyı okuyunca aklıma gelenleri yazmadan duramadım..
    Gökçedeniz.. yani Arzu öğretmenimin sayfasına bıraktığın yorumda benim için sarf ettiğin düşüncelerin içindi yüzümde gülüşlerle gelişim sevgili Tufan..

    YanıtlaSil
  9. Teşekkür ediyorum sevgili hamiyet hanım,çok haklısınız,insan kapıyı açmalı tüm gerçeklere,kaçmadan,korkmadan ve yorulmadan,aslında kaçtığını zannedenler aynı yerde durduklarını sonunda fark ederler.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  10. Sevgili hocam ben teşekkür ederim,sadece samimi duygularımdı onlar,bunu bilmenizi isterim.

    Sevgilerimle.

    YanıtlaSil
  11. Güzel bir paylaşım..
    Pek birşeyden kaçmam, korkularımdan, imkansız gibi gelen şeylerden, önemli olan inanmak..fakat ne var biliyormusun sevgili dostum bazı şeyleri çok iyi anlamak ve kaçmak gerekiyor. İçinde bitmeyecek yangınlara kayıplara neden olacak şeylerden kaçmak gerekiyor. Ama bilemiyorsunki çoğu zaman ateşe düşmeden.. Kaçmayı beceremiyor insan her zaman, neyden kaçılması gerektiğini bilemiyor.
    Saygılar..

    YanıtlaSil
  12. Evet haklısınız bu konuda,ateşe düşmeden farkına varamıyor bazen insan,can yanınca göz açılıyor ama,ama işte.

    Saygılar.

    YanıtlaSil
  13. Sevgili Tufan bey paylaşımınız için teşekkürler, Evet bazen yüzleşmemi kaçınılmaz oluyor.

    YanıtlaSil
  14. Teşekkür ediyorum sevgili engin

    Çalışmalarınızda başarılar dilerim.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  15. Adsız28.3.10

    Merhaba Tufan bey bloğuma ziyaretiniz için çok teşekkür ederim.yeni bir blog daha keşfetmek çok mutlu etti beni.Yazı paylaşımınız için çook teşekkürler.düşünmeye sevketti.sevgiler saygılar.

    YanıtlaSil
  16. Teşekkür ediyorum arkadaşım,umarım güzel yazılarımızda buluşuruz
    Hayatın güzelliklerini paylaşmak dileğiyle.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  17. uzun zaman oldu blogunuzu ziyaret etmeyeli iyi geldi doğrusu satırların arasında gezinmek ne yalan söyleyeyim paylaşımlarınız çok iyi geliyor bir terapi gibi adeta.çok teşekkürler...
    kaçmak..korkularımdan,hayallerimden,yapmak isteyip te yapamadıklarımdan kısaca kendimden...sanırım son zamanlarda yapabildiğim en iyi şey.yazı tam anlamıyla beni anlatıyor kendimi buldum satırlarda...tekrar teşekkürler güzel paylaşımlarınızın devamı dileğiyle..esen kalınız..

    YanıtlaSil
  18. Ne güzel,sevindim senin adına,yeniden aramızda görmekten çok mutlu olduğumu bilmeni isterim,paylaşarak çare buluruz bazan sıkıntılarımıza,seninde güzel yazılarında buluşmayı umuyorum.

    Sevgiler.

    YanıtlaSil