28 Kas 2010

Kal bende...




Gözlerimde kal ne olur
Sönmesin yeniden ışığım, kararmasın ufkumda güneş
Bilinmez yollara sürüklemesin hayat bizi yeniden
Kal'ki yitik yerlerde düş kurmayayım sensiz gecelerime
Ayazlarda üşümesin yüreğim yeniden
Susamış dudaklarıyla karanlığı içerken geceler
Kal bende…

Sarılsın yine yüreklerimiz serçenin ürkekliğinde
Şafak sisleri örtsün üzerimizi sıkıca
Umutlarımız tazelensin güneşin doğuşuyla yeniden
Özlemler boyun eğsin dokundukça birbirine tenimiz
Kal'ki ateşlere saralım hasretleri, savuralım sonsuzluğa
Tut ellerimi haydi
Kırılsın ömrümüzün kuru dalları
Taze güllerin ayrılmaz iki başağı olalım birlikte
Kal bende…

Kal'ki yaralarımızı saralım beraber
Yaslan omuzuma
Korkma aksın yüreğime senin göz yaşların
Ben ağlamam
Dinlerim seni bütün ömrümce
Kal'ki koca dağların hırçın yüzüne haykıralım sevdamızı
Çıplak ayaklarımızla aşalım aradaki engelleri
Birbirimizin teninde erisin hasret dudaklarımız
Nefes nefese çılgın sabahlara girelim özgürce
Kal bende…

Ne gözlerim özlesin seni,nede yüreğim
Ne bedenim hasret kalsın tenine, nede ellerim
Kal bende…
Kal’ki, deli yüreğim bir delilik etmesin…


Tufan genç

1 yorum:

  1. uslanmış... akıllanmış... kaybedilene üzülmenin kazanç olmadığını, yitik bir ömre deva bulunmadığını öğrenmiş bir kalbim var sevgili Tufan..
    Bir delilik etmemesi gerektiğini, "değmediğini" anlatacak yüreğine..
    Dostça.. mertçe! Biz susalım onlar konuşsun!!

    YanıtlaSil